Μια ασυνήθιστη μπουγάδα!

Πριν από ένα χρόνο, σε μια άσκηση δημιουργικής γραφής με την Α’ Γυμνασίου έφερα στην τάξη διάφορα αντικείμενα, ανάμεσα σε αυτά μια ρώσικη ξύλινη κούκλα και ένα μανταλάκι.

Τα παιδιά έπρεπε να ασκηθούν στην αφήγηση, με ένα τρόπο που θα τους επέτρεπε να δουλέψουν σε γραπτό λόγο και να δοκιμάσουν τα όρια της φαντασίας τους.

Οι οδηγίες ήταν ξεκάθαρες. Έπρεπε να γράψουν μια φανταστική ιστορία, που θα περιείχε ένα ή περισσότερα αντικείμενα, η οποία θα είχε αρχή, μέση και τέλος. Μια ολοκληρωμένη αφήγηση, με έναν δημιουργικό τρόπο.

Η Μαρία Κ., μαθήτρια της Α΄ τάξης του Γυμνασίου, επέλεξε το μανταλάκι και την ξύλινη κούκλα και έγραψε την ακόλουθη ιστορία.

Τη δημοσιεύω σήμερα, λίγες μέρες μετά από την 25^η Νοέμβρη - Παγκόσμια μέρα κατά της βίας που υφίστανται οι γυναίκες.

Μια ασυνήθιστη μπουγάδα!

Σαν σήμερα θυμάμαι εκείνη τη μέρα του Αυγούστου που άπλωνα τα ρούχα στο μπαλκόνι. Ένα από τα μανταλάκια έπεσε στον κάτω όροφο, στο μπαλκόνι της γειτόνισσας. Αφού τελείωσα με την μπουγάδα μου σκέφτηκα, να πάω να χτυπήσω το κουδούνι της, για να το πάρω, εξάλλου δεν ήταν ακόμη μεσημέρι…

Ποτέ δεν είχα πάει να της μιλήσω. Με θάρρος πάτησα το κουδούνι της και μου άνοιξε γρήγορα την πόρτα. Αντίκρισα μια ξανθιά, ψηλή, μεσήλικη κυρία, με το ένα της μάτι μελανιασμένο… Μου είπε: «Πες μου γρήγορα τι θες» και εγώ της εξήγησα, ότι είχα πάει για το μανταλάκι.

Αμέσως έτρεξε να μου το φέρει και όταν γύρισε στο άλλο χέρι της κρατούσε μια ξύλινη ρώσικη κούκλα, μια μπάμπουσκα και μου είπε σχεδόν ψιθυριστά: «Πάρε αυτό και άνοιξε το». Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή της και εμφανίστηκε στην πόρτα ένας ψηλός γεροδεμένος άντρας, που μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Έφυγα τρέχοντας. Μόλις μπήκα στο διαμέρισμά μου, άνοιξα την κούκλα και αντίκρισα ένα χαρτάκι που έγραφε τη λέξη «Βοήθεια». Δεν ήξερα τι να κάνω και έτσι κάλεσα την αστυνομία. Το περιπολικό ήρθε σύντομα και καταλάβαμε, ότι ο άντρας της την κακοποιούσε.

Αν δεν μου είχε πέσει το μανταλάκι, εκείνη τη μέρα, ποιος ξέρει πόσο καιρό ακόμα θα υπέφερε… Συμπέρασμα: Για κάποιο λόγο γίνονται όλα.